Samuray Felsefesi, Gerçek Güç, Nezaket

Kısa – Kısa (4-6 dakika) – Yaklaşık 290 kelime

Güçlü bir daimyō (derebeyi), kendisine hizmet edecek en iyi samurayı bulmak için bir sınav düzenledi. Sona iki savaşçı kalmıştı: ilki hızı ve acımasız tekniğiyle ünlü Matsuo, ikincisi ise sakinliği ve bilge duruşuyla tanınan Kenji. Daimyō, son sınav için onları boş bir odaya çağırdı. Odanın tam ortasında, zarif bir vazonun içinde tek bir dal kiraz çiçeği duruyordu. “Göreviniz basit,” dedi daimyō. “Bu odanın bir ucundan diğerine yürüyeceksiniz. Kılıcınızın ustalığını bana kanıtlayın.” İlk olarak Matsuo odaya girdi. Vazoya yaklaştığında, göz açıp kapayıncaya kadar kılıcını çekti ve vınlayan bir sesle çiçeği tam ortasından ikiye ayırdı. Çiçeğin üst yarısı havada süzülerek yere düşerken, vazonun geri kalanı ve içindeki su zerre kadar titremedi bile. Bu, inanılmaz bir hız ve hassasiyet gösterisiydi. Sıra Kenji’ye geldi. Odaya sakince girdi. Vazoya doğru yürüdü. Ancak kılıcını çekmek yerine, çiçeğin önünde durdu. Vazonun içindeki suyun biraz azalmış olduğunu fark etti. Kendi matar_asından bir yudum su alarak vazoya dikkatlice ekledi. Çiçeğin duruşunu hafifçe düzeltti, ona saygıyla eğildi ve odanın diğer ucuna doğru yürüdü. Kılıcı bir an bile kınından çıkmamıştı. Daimyō gülümsedi ve Kenji’yi seçtiğini açıkladı. Matsuo öfkeyle itiraz etti: “Ama ben size ustalığımı gösterdim! O ise hiçbir şey yapmadı!” Daimyō cevap verdi: “Senin ustalığın yok etmek üzerine kurulu. Onun ustalığı ise yaşatmak ve korumak üzerine. Gerçek güç, yok edebilme yeteneğinde değil, korumayı seçme bilgeliğindedir.”