Kurnazlık, Kardeşlik, Mitoloji (Kore)

Orta – Orta (7-9 dakika) – Yaklaşık 400 kelime

Yoksul bir anne, iki küçük çocuğuyla birlikte dağ başında bir kulübede yaşardı. Bir gün komşu köyde işini bitirip eve dönerken, elindeki pirinç kekleriyle ormandan geçiyordu. Aniden karşısına dev bir kaplan çıktı. “Eğer bir pirinç keki vermezsen seni yerim!” diye kükredi. Kadın korkuyla bir kek verdi. Ama kaplan her tepenin ardında tekrar karşısına çıkıp bir kek daha istedi. Sonunda kekler bittiğinde, açgözlü kaplan kadını yedi ve onun elbiselerini giyip evin yolunu tuttu. Kapıyı çalıp annelerinin sesiyle, “Çocuklarım, ben geldim, kapıyı açın,” dedi. Akıllı abla, kapının aralığından annesinin elinin çok kıllı olduğunu fark etti. “Senin sesin de çok boğuk, anne,” dedi. Kaplan, “Hastayım da ondan,” diye cevap verdi. Çocuklar inanmadı ve arka kapıdan kaçıp bahçedeki dev ağaca tırmandılar. Kaplan onları fark edip ağacın altına geldi. “Oraya nasıl çıktınız?” diye sordu. Kurnaz abla, “Ağaca bal sürdük de çıktık,” diye yalan söyledi. Kaplan deneyip başaramadı. Küçük erkek kardeş ise korkuyla, “Hayır, baltayla basamak yonttuk,” diye gerçeği söyledi. Kaplan baltayla basamaklar yontup ağaca tırmanmaya başladı. Çaresiz kalan iki kardeş, gökyüzüne dua ettiler: “Cennetin Efendisi, eğer yaşamamız gerekiyorsa bize sağlam bir ip indir, öleceksek çürük bir ip indir.” Gökten onlara sağlam, altın bir ip indi. Çocuklar ipe tutunup gökyüzüne çekildiler. Bunu gören kaplan da aynı duayı etti. Gökten ona çürük bir ip indi. Kaplan hırsla ipe tırmanmaya başladı ama ip koptu ve bir darı tarlasına düşüp öldü. (Bu yüzden darı saplarının kırmızı olduğuna inanılır). Gökyüzüne çıkan kardeşlerden abla, karanlıktan korktuğu için Güneş oldu. Erkek kardeş ise Ay oldu. Ama bir süre sonra erkek kardeş, geceleri tek başına olmaktan korktuğu için ablasıyla görevlerini değiştirdiler. İşte bu yüzden Güneş (abla) gündüzleri parlar, Ay (erkek kardeş) ise geceleri aydınlatır.